Column | Hirschi kan hard dalen, ook in mijn achting

Die solo van 100 kilometer door de Pyreneeën. Het perfecte dalen. Later alsnog, meer dan verdiend, een etappe pakken. Marc Hirschi reed als een raket en ik was fan. Het verleidde me ertoe om op 11 september van het vorige jaar een column te schrijven waarin ik Marc Hirschi beter vond dan seks, bier, chocoladepepernoten en andere geneugten des levens (de pornosnor van Dylan van Baarle).

Daar heb ik wel even spijt van gekregen zeg. Niet alleen omdat het me via Tinder verscheidene avontuurtjes kostte ('Ga jij maar lekker naar Marc Hirschi kijken jongen..'), maar vooral omdat ik me dus lelijk heb vergist in dhr. Hirschi. Gisteren deed hij een wat we zo langzamerhand toch wel een Sunwebje* mogen noemen: ondanks een doorlopend contract vertrekken bij je ploeg. (*Jaja, DSM'tje nu, maar dat bekt nog niet zo lekker.)

Met als verschil dat ik bij het Sunwebje van Hirschi een nare smaak in m'n mond krijg, anders dan bij Dumoulin en Matthews. Die twee hadden in mijn ogen een wel redelijk gegronde reden voor een voortijdig vertrek.

Nu weet ik natuurlijk niet wat er precies achter de schermen speelt bij De Zaak Hirschi; misschien wilde het management van de ploeg hem wel laten koersen in een witte broek of hebben de mecaniciens z'n fiets bij wijze van treiteren afgemonteerd met SRAM. Maar gezien de ontwikkelingen lijkt het er sterk op dat er eigenlijk maar één reden is voor z'n vertrek: het rijmt op iets wat Hirschi niet meer is voor mij (held) en begint met een g.

Die ontwikkelingen uit de vorige zin hebben dan weer drie letters: de U, de A en de E. UAE, de ploeg waarvoor Hirschi na het ontbinden van z'n contract koos - of ja, waarschijnlijk al voor het ontbinden... Een ploeg geleid door het wandelende infuus Mauro Gianetti. Een ploeg gefinancierd door sjeiks die er op z'n zachtst gezegd niet heel moderne standpunten op nahouden. Maar ja, ook een ploeg die je dus vorstelijk betaalt met dat geld van de sjeiks.

Nou, dat kun je op je 22ste natuurlijk niet laten lopen. Dat moet per direct. Op je 23ste heb je immers nog maar tien jaar om je binnen te fietsen - een heel jaar minder dan op je 22ste! Scheelt toch weer een paar Zwitserse horloges. Marc Hirschi kan hard dalen, maar zo hard als hij met deze move in mijn achting daalde krijgt hij op geen fiets voor elkaar, ook al gaat het met 15% zonder bochten naar beneden.