Interview Harm Vanhoucke | ‘Voor belangrijke koersen ga ik langs bij het graf van Bjorg’

Harm Vanhoucke was erbij in Polen. Tussen Simone Consonni en Bob Jungels finishte hij op die horrordag als 45ste. Het was hem helemaal niets waard toen hij niet veel later hoorde dat zijn ploegmaat en vriend Bjorg Lambrecht in dezelfde rit overleed. Verongelukt in de derde etappe van de Ronde van Polen op een nietszeggende weg. Nog geen maand later nam Vanhoucke de plek van Lambrecht in tijdens de Vuelta a España. “Aan mijn prestaties in Spanje te zien had ik op dat moment nog heel veel moeite met zijn dood. In de winter heb ik de knop kunnen omzetten en er positieve energie kunnen uithalen. Ik heb een duidelijk doel: ik wil ooit een mooie bergrit winnen die ik aan hem kan opdragen.”

"Ik heb een duidelijk doel: ik wil ooit een mooie bergrit winnen die ik aan Bjorg kan opdragen."

Hij vindt het moeilijk om te zeggen of de dood van Lambrecht hem als persoon heeft veranderd. Vanhoucke kan er simpelweg geen antwoord op geven. “Maar Bjorg was wel iemand met wie ik goed overeenkwam, iemand met wie ik altijd op de kamer lag. We konden het bij elkaar kwijt als het goed ging, maar ook als het niet goed ging. Dat vaste kamergenootje mis ik wel tijdens wedstrijden en op stages. Bjorg was zo’n enthousiaste jongen. Iemand die alles over had om zijn doelen te bereiken, maar die tegelijkertijd best wel losjes was in alles.”

Psycholoog

Om de dood van Lambrecht een plekje te kunnen geven heeft Vanhoucke gebruikgemaakt van een psycholoog. “Eerst kwam al iemand langs om ons bij te staan in de Ronde van Polen, maar de winter erna heb ik ook samengewerkt met een vaste psycholoog in België. Die heeft me onwijs geholpen. Ik ga nog weleens naar een sportpsycholoog op momenten dat ik begin te malen over de sport. Maar hoe hard ook; het leven gaat voor iedereen verder. Dat moet ook, want je kunt er moeilijk in blijven hangen als ploeg.”

In de teambussen van Lotto Soudal hangen een foto en naamkaartje van Lambrecht, die in 2019 definitief doorbrak met knappe ereplaatsen in de voorjaarsklassiekers. “Wat dat betreft is hij er altijd een beetje bij, maar bij de ploeg zitten tegenwoordig veel renners die hem nooit gekend hebben. Bij hen leeft het logischerwijs minder. Op 5 augustus ga ik niets speciaals doen om hem te eren, maar wellicht dat ik met mijn vriendin een van de dagen ervoor naar Bjorgs graf ga. Op de dag zelf zal er te veel volk zijn. Ik ga ook weleens voor een belangrijke wedstrijd naar zijn graf. Voor de Giro d’Italia ben ik ook geweest. Misschien is het een beetje bijgeloof, maar het voelt vooral goed om te doen. Zeker ook omdat zijn naasten alles eraan doen dat Bjorg niet wordt vergeten.”