Harrie Lavreysen olympisch kampioen op de sprint, zilver voor Hoogland

In de eerste heat wist Hoogland zijn maatje te verrassen door van boven uit de baan naar beneden te duiken en zo op snelheid langs Lavreysen te duiken. Lavreysen schatte de move van Hoogland verkeerd in en was niet bij machte om nog te reposteren.

Een klein half uur later mochten ze opgaan voor de tweede heat en deze heat was er eentje om duimen en vingers bij af te likken. Hetzelfde scenario leek zich te ontspinnen. Lavreysen dook in een gaatje en nam de kop, waarna Hoogland zijn versnelling inzette. Hoogland maakte er een lange sprint van en Lavreysen leek zich te gaan verslikken, maar in de laatste meters wist hij toch langszij te komen en zijn wiel nipt als eerste over de meet te drukken.

En dus moest een derde heat uitkomst brengen. Daarbij moet worden aangetekend dat er tussen deze en de vorige heat slechts 10 minuten hersteltijd zat. De vermoeidheid speelde beide renners overduidelijk parten, want de snelheid lag iets lager. Uiteindelijk bleek Lavreysen veruit de snelste te zijn. In de laatste ronde haalde hij Hoogland buitenom in. Goud voor de Brabander, zilver voor Hoogland. Het is voor Lavreysen na de teamsprint de tweede gouden medaille van deze Spelen. Eerder won hij (en ook Hoogland) al goud op de teamsprint.