Column | Fietsen in de Pyreneeën: een schitterende beestenbende (en daardoor misschien wel mooier dan de Alpen)

in 2021 fietste ik samen met de andere deelnemers van The Ride Pyrenees zes dagen door de Pyreneeën. De Tourmalet (zon), de Aubisque (heel veel regen), de Aspin (heel veel zon en daardoor heel veel hitte) en Hautacam (zon), alle bekende cols deden we aan.

Maar meer nog dan de weersomstandigheden en de niet mis te verstane stijgingspercentages om en nabij Lourdes en Argelès-Gazost zal iets anders me bijblijven.

Kinderboerderij

Want waar de Pyreneeën zich het meest in onderscheiden van de andere gebergtes waar ik al op mijn tweewieler in rondeed, is dat ik me zes dagen in een heel grote kinderboerderij waande. Dat kwam niet doordat één van de deelnemers bovenop de Hautacam trakteerde op beschuit met muisjes vanwege z'n nieuwe fiets - muizen lopen vast rond op de kinderboerderij, maar ze zijn toch niet echt de reden dat je er komt.

Neen, de onophoudelijke parade van schapen, koeien, paarden, geiten en ezels op de cols zijn de reden van die typering. Óp de cols ja, je leest het goed. Waar in de Alpen en Dolomieten de dieren je keurig vanuit de wei staan aan te moedigen, daar is het in de Pyreneeën tussen de schapen en koeien op de weg door slalommen. Wat zeg ik, in de natte afdaling van de Aubisque kwamen mededeelnemers zelfs in een ware schapenfile terecht.

Tekst gaat door onder de schapen

Brutale koe

De koeien lieten zich dan weer op een heel andere manier gelden - en dan met name één exemplaar bovenop de Aspin. Waar de meeste koeienbeesten op de weg iets uitstraalden van 'hallo, gekke fietsertjes, jullie gaan je gang maar', daar had mevrouw de Aspinkoe beduidend meer in de melk te brokkelen.

Ze vond namelijk de dure fietsen die bij de verzorgingspost op de top stonden opgesteld maar wat interessant. Bidons kregen een likje en mensen keken angstig toe of ze hun carbontuig niet op de hoorns nam.

Vrijwiliigers van The Ride lokten haar weg met een stukje appel, maar even later stond ze weer vrolijk bidons te likken. Een prachtig schouwspel - mits je fiets van 4000 euro er niet tussenstond (foto van de koe in kwestie: zie boven)

Lunchen met paarden

Bovenstaande twee alinea's klinken misschien een beetje alsof ik al die fauna op de weg maar irritant vond, maar het tegendeel is waar. Tuurlijk, je moest soms een beetje uitkijken in de afdaling om geen letterlijke kop-staart-botsing te krijgen. Edoch, meer één met de natuur kun je niet worden.

Of het moet zijn op de manier hoe ik bij het prachtige Lac d'Estaing een echtpaar van een lunch zag genieten: tafeltje uitklappen, koelboxje bij de hand en eten tussen de wilde paarden maar! De Pyreneeën, een onderschat gebergte, maar door al die dieren en wat minder drukte misschien wel mooier dan de Alpen.

Vandaag wacht de renners de tweede dag van een tweeluik in de Pyreneeën. Eerst staat er een rit van Loudienville naar Plateau de Beille op het programma. Daartussen krijgen de renners de hele dag cols te verduren. Meteen vanuit de start is het klimmen naar de Peyresourde. Daarna wachten voor de slotklim nog de Col de Menté, de Portet d'Aspet en de (zware) Col d'Agnes.