Heftig verhaal topsprintster Lorena Wiebes: 'Mijn broer was verslaafd aan cocaïne, ik was op weg naar de top en hij naar het dal' 

Ze is dit seizoen andermaal niets minder dan een kanonskogel. Gisteren boekte de verreweg snelste vrouw van het peloton haar elfde zege van het seizoen en de eerste in deze Tour de France Femmes.

Verslaafd

Maar Wiebes is meer dan iemand die als een raket sprint. Ze kent een bewogen familieverleden, zo vertelt ze in de Vlaamse krant Het Nieuwsblad. "Drie jaar geleden heb ik deelgenomen aan het tv-programma Verslaafd. Om mijn zes jaar oudere broer Enrico te helpen. Als laatste redmiddel. Hij was verslaafd aan cocaïne. Ik was op dat moment bezig met het bereiken van de top in mijn wielercarrière, hij was op weg naar het dal."

Uiteindelijk kwam het goed met Enrico, maar Wiebes zweeg er lang over in het peloton. "Ik was bang voor de reacties in het wielerpeloton, want niemand wist van de problemen thuis. Mensen oordelen snel, maar je moet je daar overheen zetten. En de reacties waren daarna alleen positief. Ik wou hem helpen. Met resultaat, want het kwam allemaal goed. Hij is nu clean, heeft vast werk, voetbalt weer en komt vaak kijken naar mijn wedstrijden."

Wiebes heeft door haar ervaringen nog wel een waarschuwing. "Het is niet dat ik mijn bekendheid wil gebruiken om een campagne te starten of zo, maar iedereen onderschat het gebruik van een jointje. Het is het begin van een verslaving. Bij Enrico begon het ook zo en het eindigde bij cocaïne. Ik ben nu trots op hem."

Turnverleden

In het interview vertelt de 23-jarige renster uit Mijdrecht over hoe ze op de racefiets is terechtgekomen. Dat ging via allerlei andere sporten en daar heeft ze nog steeds voordeel van.

"k heb zes jaar geturnd: acrobatische gym. Ik heb daar stevige spieren aan overgehouden en dat was een voordeel toen ik begon te koersen. Het was ook een voordeel qua explosiviteit. Daarna heb ik even gevoetbald. Niet dat ik daar later een voordeel uit heb gehaald, maar ik was best wel snel, haha."

Veldrijden

Na het turnen is ze op de fiets terechtgekomen en dat kwam met name door haar vader. "Uiteindelijk ben ik door mijn vader, een ex-triatleet, toch beginnen te fietsen. Ik ben gestart als veldrijdster. Op een BMX-fietsje reed ik wedstrijdjes bij de plaatselijke club. Ik heb dat crossen altijd graag gedaan en probeer dat ook in de winter te doen."

Afgelopen winter reed ze er twee met de topcrossters mee en dat smaakte naar meer, maar ze zal wel wat beter kijken waar ze precies aan de start verschijnt.

"Ik deed vorig seizoen mee in Kortrijk en Boom, maar het verliep niet zo goed. In Boom kwam ik dan nog eens hard ten val. Het niveau is ook heel hoog. Volgende winter ga ik er de snellere parcoursen proberen uitkiezen. En hopen dat het wat vriest, dat is beter dan ploeteren in de modder."

Olympische droom

Wie Wiebes haar armen weleens heeft gezien, zal de tattoos zijn opgevallen. Ze heeft er al flink wat en heeft ook wel een idee wat haar volgende tattoo moet worden.

"Misschien laat ik ooit de olympische ringen tatoeëren. De Spelen van 2024 in Parijs zijn een groot doel voor mij, ik krijg er wellicht een mooie kans om goud te pakken in de wegrit. Ik leef daar naartoe, dat is een enorme motivatie. Stel je voor dat er een parcours wordt uitgetekend met aankomst op de Champs-Elysées. Ik droom er nu al van.”