Wielrennen is een sport van tradities en een van die tradities staat behoorlijk op de tocht: het koersdutje, het wielerslaapje, of hoe je het heerlijke wegdommelen onder licht ratelend helikoptergeluid en rustig doorkabbelende Vlaamse commentaarstemmen tijdens de loze uurtjes van de koers ook maar noemt.

Machinist Mathieu

Het probleem: dankzij de heren Mathieu van der Poel, Tadej Pogacar en Wout van Aert zijn die loze uurtjes er niet meer. Die trend is al een tijdje merkbaar, maar in de afgelopen Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix was het wel heel extreem.

De koers is een TGV geworden in plaats van een diesel die langzaam op gang moet komen. Alle passagiers nog maar net aan boord en machinist Mathieu trekt al aan de hendel om de boel in vuur en vlam te zetten. Conducteur Tadej – zo’n conducteurspet zou ‘m oprecht goed staan trouwens – knipt de kaartjes en Wout verkoopt redbulletjes in de railcatering. Deze trein is al een paar jaar niet meer te stoppen.

Kasseienkoers over wallen

Op zich hartstikke mooi, want je zit een paar uur koers te kijken met een hartslag die je normaal alleen haalt als je zelf op de fiets stapt. Het kan niet op. Steeds als je denkt dat we het mooiste nu wel gezien hebben, doen ze er nog een schepje bovenop.

Maar de keerzijde van die manier van koersen is dat ik inmiddels met wallen rondloop waar je een kasseienkoers over zou kunnen organiseren. Juist, het Bos van Wallers.

Zelfs in de Tour is het koersdutje niet meer veilig. Uit de Tour van 2021 herinner ik me nog een etappe waarin MVDP in het geel reed en WVA hem dat wilde afsnoepen. De hele dag streden ze tegen elkaar. Een schouwspel waar gewoon niet doorheen te dutten viel.

Help!

Wout en Mathieu trekken zich nu even terug en kunnen zelf wat bijkomen van hun escapades in het voorjaar (en in de cross trouwens), maar dan zul je zien dat Tadej en Remco er rustig mee doorgaan en in Luik de luiken ook niet meer dichtkunnen voor een broodnodig wielerslaapje.

Ik ben te moe om een oplossing te bedenken voor dit belangrijke probleem. Want ik wil de koers niet weer in slaap sussen, maar mezelf wel. Misschien moet er net als in het voetbal een rust komen halverwege de wedstrijd. Iedereen een kopje thee en Merijn Zeeman en de gebroeders Roodhooft met een flipover langs de kant van de weg de tactiek uitleggen.

Je merkt het, als dit de ideeën zijn, dan kamp ik met een zwaar probleem. Help!