Wout van Aert: 'Ik had als kind helemaal niks met wegwielrennen'

Wout van Aert start zijn crossseizoen aanstaande zaterdag in Essen, om vervolgens met de wegploeg naar Spanje te trekken om te trainen. Daarna keert hij in de kerstperiode weer terug naar zijn grote liefde: het veldrijden.

Want dat het zijn grote liefde is, dat wordt wel duidelijk in de ruim twee uur durende podcast die de mannen van De Rode Lantaarn onlangs met Van Aert opnamen in Antwerpen.

In die podcast komen tal van onderwerpen aan bod. Hieronder kun je 'm helemaal luisteren, maar omdat we ons kunnen voorstellen dat je misschien niet twee uur de tijd hebt (maar bewaar 'm wel ergens, want het is echt de moeite waard!) lichten we daaronder even de passage over z'n jeugd en idolen eruit. Daarin zegt hij dat hij vroeger alleen maar om de cross gaf.

Vooral profveldrijder

Het gaat over jeugdidolen na een klein half uurtje babbelen. Van Aert vertelt dat hij niet direct starstruck was van iemand, maar wel fan. En dan waren het crossers, want wegwielrennen was amper aan een jonge Van Aert besteed.

"Idolen vind ik een moeilijk woord. Ik heb namelijk niet echt het gevoel dat ik idolen heb gehad, maar ik was wel fan van bepaalde renners. Bij idolen stel ik me voor dat je posters op de kamer hebt hangen en dat je helemaal verblind bent door iemand. Dat heb ik nooit echt gehad.

"Ik heb bij het wielrennen altijd de sport gewoon leuk gevonden, maar ik was in mijn jeugd wel fan van Bart Wellens en Erwin Vervecken. Voor alle duidelijkheid: ik wilde vooral profveldrijder worden. Ik had als kind helemaal niks met wegwielrennen. Of ja, niks... Ik keek een beetje naar de klassiekers, maar het sprak me niet zo aan eigenlijk."

Dorp naast Van Aert

Zijn fanschap van Wellens en Vervecken lag behoorlijk voor de hand, zo vertelt Van Aert.

"Ze woonden letterlijk een dorp naast ons en er zijn ook heel veel crossen in De Kempen. Dat stak mijn ogen wel uit om die mannen bezig te zien. En toen ik een jaar of tien was, waren hun topjaren, waarin ze wereldkampioen werden en de beste waren. Naar hen keek ik wel op."