5 Dingen die wielrenners zelf kunnen doen om niet zo gehaat te worden in het verkeer

Als wielrenner voel je je soms net een halve crimineel. Dat komt doordat er een hoop (onterechte) vooroordelen zijn over ons, maar ook doordat wielrenners soms, bewust of onbewust, best stom kunnen doen. Hieronder bespreek ik zeven zaken die je zelf kunt ondernemen om minder gehaat te worden op de weg of op het fietspad.

1) Vermijd grote groepen

Dit zal voor veel toerclubjes waarschijnlijk even hard aankomen, maar ik snap eigenlijk heel goed dat het voor andere verkeersdeelnemers behoorlijk intimiderend/hinderlijk kan overkomen als er opeens een groep van pak 'm beet 25 wielrenners voorbij komt zoeven of tegemoet komt.

Het gebeurde me zelf laatst op de racefiets nog. En pas toen besefte ik eigenlijk: geen fijne ervaring. Bovendien ook niet veilig. Er hoeft maar eentje niet op te letten en er gebeurt wat.

Daarom zou het goed zijn als wielrenners met nooit meer dan zes man in een groepje rijden. Voor jezelf ook veel ontspannender volgens mij - ik rij bijna altijd solo en moet er niet aan denken steeds die 'groepsstress' te hebben.

Op terras met een biertje erbij praat het toch veel fijner dan met die rijwind erbij. En je kunt met je toerclubje - op plekken waar dat veilig kan - ploegentijdritjes rijden tegen elkaar op Strava-segmenten. Degene die achteraf het sloomst is, betaalt het bier. Hartstikke leuk toch?

2) Live slow, ride fast waar het kan

Het credo van Laurens ten Dams fietsimperium. Ik leen 'm even. Live slow staat hier voor: wees vriendelijk. Dus bedank mensen als ze je erlangs laten, groet sowieso mensen en doe rustig aan in de bebouwde kom. Wie weet krijg je die vriendelijkheid dan ook wel terug van automobilisten (jaja, wishful thinking).

Natuurlijk wil je ook weleens gas geven. Je zit immers op een racefiets en misschien ben je ook wel daadwerkelijk aan het trainen met schema's enzo. Zoek daarvoor plekken uit waar het veilig is om lekker te sjezen. Die zijn er, ook in de drukke Randstad. Stukken langs een kanaal, op de zogenaamde fietssnelwegen die steeds meer worden aangelegd.

3) Een bel

Ik moest er zelf ook even een drempel voor over, maar inmiddels ben ik er wel van overtuigd: een bel is onmisbaar op de racefiets (hier schrijf ik tringelend over mijn ervaringen) Roepen komt nu eenmaal onvriendelijk over. Dus als je er nog geen hebt, koop er eentje en bel je helemaal tureluurs. Doe dat ook altijd ruim van tevoren, je gaat harder dan je denkt...

4) Tel tot tien

Dat geldt natuurlijk voor elke verkeersdeelnemer (hallo automobilsten!), maar ook zeker voor de wielrenner. Ik betrap me zelf er soms ook nog op dat ik iemand die me in mijn ogen stom behandelt in het verkeer met de adrenaline in m'n lijf dingen toevoeg waarvan ik bij thuiskomst denk: hmmm, was dat nou echt nodig? - ongeacht of ik 'gelijk' had over het verkeersdispuut.

5) Overtreed de wet

Huh? Ja. Overtreed de wet. Die (wegenverkeers)wet verlangt dat je op het fietspad rijdt als racefietser, maar soms is de weg echt veiliger. Denk aan smalle fietspaden waar fietsers (en wandelaars) elkaar dus tegemoet komen.

Vaak ben je als wielrenner veel minder gevaarlijk bezig als je daar fietst dan op een fietspad waar je tussen al die verkeersdeelnemers op verschillende snelheden door moet slalommen als Alberto Tomba in z'n beste jaren. Automobilisten met haast wachten maar even - en tellen dan tot tien hopelijk.