Emotionele Van Vleuten eert overleden vader

De graatmagere Van Vleuten moet terug hebben gedacht aan het WK van Innsbruck vorig jaar waar ze de hele dag gevangen zat vanwege haar ontsnapte ploeggenote Anna van der Breggen. Een afgrondelijk gevoel als je met superbenen niets mag ondernemen. Vandaar dat ze er vandaag maar eens vroeg tegen aan ging. Op een klimmetje op 105 kilometer van de finish trok ze flink door waardoor thuisfavoriet Lizzie Deignan moest kraken. Toen Van Vleuten bovenop de klim achterom keek en zag dat er in geen velden of wegen meer een tegenstrever te vinden was sloeg de paniek niet toe. In de wetenschap dat ze nog meer dan 100 kilometer alleen moest afhaspelen tot de streep gaf ze nog eens extra gas. Een minuut, twee minuten, drie minuten, ja zelfs vier minuten voorsprong wist ze op te bouwen op een groep waar geen serieuze achtervolging op gang kwam. Zelfs kersvers wereldkampioene Chloe Dygert kwam in haar eentje geen seconde dichterbij de ontketende Van Vleuten. Dat Anna van der Breggen de Australische Spratt nog klopte voor de zilveren medaille is eigenlijk voor 'le petit histoire'. Vandaag draaide het maar om een vrouw: Annemiek van Vleuten.

 In volle finale wees Van Vleuten naar haar oorringen. Een emotionele verwijzing naar haar overleden vader. "Die heb ik van hem gekregen", verklaarde ze na afloop. Hij was hier vandaag bij me." Na afloop viel ze haar moeder huilend in de armen. Over haar vroege aanval was Van Vleuten kort: "Ik denk dat het goed was voor het team om vroeg te gaan. Natuurlijk was het nog ver van de finish maar als je aanvalt moet je nu eenmaal doorgaan. Ik heb enorm veel getraind de laatste jaren en dit is nu de ultieme bekroning."