Column: Als Robert een meisje was geweest…

Dan zat ik nu niet met een brok in de keel en bloedend hart naar het sportjournaal te kijken.Dan hoefde ik niet mijn allerslechtste grappen uit de kast te trekken om zijn gespannen blik voor een moment te laten verdwijnen voor de start van een wedstrijd. Dan hoefde onze verzorger hem na een teleurstellend verlopen wedstrijd niet van de pers af te schermen om hem snel in de bus te verstoppen. Dan liet ik hem even lekker een potje janken onder de douche en leende ik hem als troost mijn favoriete shampoo. Dan hoefde zijn vriendje even later niet te bellen om te zeggen dat het 'maar een wedstrijd is'. Want dan was het ook 'maar' een wedstrijd.

Als Robert een meisje was geweest, dan was zijn leven op sommige vlakken ingewikkelder geweest en op andere een stuk eenvoudiger. Hij zou ondanks dat hij te boek stond als een van Nederlands grootste talenten financieel de eindjes aan elkaar moeten knopen. Hij zou geen carrière met een gezin kunnen combineren. Hij zou geen twee huizen hoeven onderhouden en hij zou een heel aantal andere privileges gemist hebben (behalve als hij fotomodel was geworden, wat heel goed mogelijk zou zijn met zulke lange benen). Daarentegen zou hij niet al in december met de pers over zijn doelen van het volgende jaar of de Tour de France moeten praten. Hij zou niet jarenlang onder het juk van de ‘toekomstige Nederlandse Tour de France winnaar’ gebukt hoeven gaan, want die Tour is er simpelweg niet. Hij zou niet naar Canada of China hoeven ‘vluchten’ om onbevangen de stenen uit de straat te rijden. Hij zou dat gewoon in Apeldoorn, Roeselare of zelfs op de Muur van Huy kunnen doen zonder dat de landelijke pers daar ook maar meer dan twee regels aan zou wijden. Hij zou niet veranderd zijn van een onbevangen, vrolijke, Achterhoeker in een gespannen, onzekere, control freak. Robert zou als meisje elke dag met plezier op de fiets zijn gestapt, omdat hij dat nou eenmaal het allerliefste doet. Niet om aan de torenhoge verwachtingen van anderen te voldoen.

Als Robert een meisje was geweest had hij (toen we nog jong waren hè!) nooit zo gezellig met mij gedanst of mijn hart soms sneller hebben doen slaan. Maar dan hoefde ik het nu niet zo met hem te doen te hebben. Soms is het beter om op de fiets een meisje in plaats van een jongen te zijn…

Robert, loat je de pis niet lauw maken!

Deze column van Iris Slappendel verscheen in Wieler Revue 3, 2014