Voorafgaand aan het laatste onderdeel, de puntenkoers, was de bronzen medaille eigenlijk het hoogst haalbare. De Amerikaanse Jennifer Valente, die in de finale nog ten val kwam, stond te ver voor om het nog echt spannend te laten worden. Wild, die vooral op haar geliefde afvalkoers kostbare punten liet liggen, deed nog wel een aanval op goud samen met haar rivale Amalie Dideriksen, maar de rest van het peloton een rondje lappen lukte niet. Dat was wel nodig om goud te grijpen, waardoor al snel duidelijk werd dat goud er niet meer inzat.

In de slotfase pakte Wild een keer de volle vijf punten tijdens een tussensprint en ook in de eindsprint zat ze goed geplaatst. Daarin werd ze derde. Concurrente Dideriksen zakte voor de laatste sprint volledig weg, waardoor de derde plek van Wild niet meer in gevaar kwam. Wild na afloop tegen de NOS: “Natuurlijk denk je nog aan winnen, maar ik stond zo ver achter voor de puntenkoers en die meiden zijn ook niet dom. Die weten wie ze in de gaten moeten houden en waarschijnlijk was ik een van hen. Een rondje lappen zat er niet in en ook op punten wordt het moeilijk. Dus ik wist al snel: brons is het hoogst haalbare.”

Beeld: Cor Vos