Column | Hopelijk gaan we de woorden paardenplacenta en Mathieu van der Poel nooit in één zin lezen (behalve in dit stukje dan...)

Het lijkt mij niet leuk om de meest besproken rug ter wereld te hebben. Ten eerste omdat het dan waarschijnlijk - zoals in het geval van Mathieu van der Poel - niet goed gaat met die rug. Maar ten tweede ook omdat Jan en alleman dan wat over die rug te zeggen heeft.

Van vader Adrie en broer David tot een osteopaat die de rug van MVDP met een platgeslagen hamburger vergeleek - en nadrukkelijk níét met een pizza.. Iedereen heeft over de rug van Mathieu van wat te zeggen over de rug van Mathieu.

Bekijk ook

Vlaamse osteopaat over rug Van der Poel: 'Het is als een geplet broodje hamburger, moeilijk op te lossen' 

De osteopaat Yves Jochems keek naar het dossier en kwam met een bijzondere vergelijking en stelt dat het rugprobleem van Van der Poel ook weleens een langdurige kwestie kan worden...

Nu maak ik me er in dit stukje natuurlijk zelf ook schuldig aan, maar om het voor mezelf een beetje goed te praten, ga ik er daarbij vanuit dat de mens achter de rug - of letterlijk eigenlijk onder, boven en voor de rug - zich er allemaal weinig van aantrekt.

Mathieu van der Poel is wel zo stoïcijns en verstandig dat hij al die berichten links laat liggen. Die speelt liever een potje Fortnite dan dat hij koortsachtig alle wielersites gaat na zitten pluizen.

Verstandig. Een belangrijk woord in het kader van blessures. Want hoe groot moet de frustratie zijn bij een topsporter die niet uit z'n lijf kan halen wat er inzit vanwege een lullig tussenwerveltje dat moeilijk doet. Geen vijfde wereldtitel in het veld en wie weet wat het voor z'n voorjaar op de weg betekent? Frustrerend.

Het gevaar ligt op de loer om dan noodgrepen toe te gaan passen. We kennen het uit de voetballerij. Toen Robin van Persie in 2009 een ingescheurde enkelband opliep toog hij naar Servië om zich daar te laten behandelijk met paardenplacenta, dat ingespoten werd in zijn enkel.

Een half jaar later ging Arjen Robben in zee met een bejaarde fysiotherapeut (Dick van Toorn) om na een hamstringblessure waar een week of zes voor stond in een week klaargestoomd te worden voor het WK in 2010. Dat WK haalde hij - de teen van Casillias kan er over meepraten - maar daarna kon hij een half jaar niet voetballen bij zijn club Bayern München.

Of de paardenplacenta het gewenste effect had, weet ik niet. Maar over over het algemeen gaat bij sportblessures het adagium 'haastige spoed is zelden goed' (of 'experimenteel gedoe is zelden goed') maar al te vaak op.

Het is daarom te hopen dat dit het enige stukje ooit is waarin de woorden Mathieu van der Poel en paardenplacenta in één zin staan. Wat we hopelijk over een tijdje wél lezen: 'Volledig uitgeruste Mathieu van der Poel heeft geen rugklachten meer en werkt naar Parijs-Roubaix toe'.

Dat Mathieu van der Poel Parijs-Roubaix dan ook wint, is haast vanzelfsprekend. Zonder paardenplacenta, zonder bejaarde fysiotherapeut; met heel veel rust en potjes Fortnite.