Het leven van Eddy Merckx

Eddy Merckx, “de Kannibaal”, werd geboren als Edouard Louis Joseph Merckx op 17 juni 1945 te Meensel-Kiezegem, België. Hij wordt algemeen beschouwd als een van de grootste wielrenners aller tijden.

Zijn carrière, die zich uitstrekte van de vroege jaren zestig tot het einde van de jaren zeventig, werd gekenmerkt door talloze overwinningen, records en een bijna onuitputtelijke honger naar succes.

In dit artikel geven we een kort overzicht van zijn carrière, hoogtepunten, records, controverses en de indruk die hij op de wielersport heeft achtergelaten.

Vroege jaren

Eddy Merckx groeide op in een gezin van middenstanders; zijn vader had een kruidenier en zijn moeder was huisvrouw. Al op jonge leeftijd toonde Eddy een passie voor fietsen. Zijn eerste racefiets kreeg hij op zijn achtste verjaardag. Hij begon serieus met wielrennen toen hij twaalf was, en al snel bleek hij een natuurtalent te zijn. Zijn eerste grote succes kwam in 1961, toen hij Belgisch kampioen bij de junioren werd.

Inspiratiebronnen

De grote inspiratiebronnen voor Merckx waren de Belgische wielrenner Stan Ockers en de Fransman Jacques Anquetil. Maar het was voormalig profwielrenner Félicien Vervaecke die hem de eerste duw gaf naar de sport. Félicien baate een fietsenwinkel uit in de straat waar Eddy woonde, en werd later zijn persoonlijke begeleider en mecanicien. Hij leerde ook baanwielrenner Patrick Sercu, voetballer Paul Van Himst en wielrenner Willy Vekemans kennen, die gedurende zijn hele leven bevriend zijn gebleven.

Professionele carrière 

Merckx werd professioneel wielrenner in 1965, en het duurde niet lang voordat hij zijn eerste grote overwinning behaalde. In 1966 won hij zijn eerste klassieker, Milaan-San Remo, een wedstrijd die hij uiteindelijk zeven keer zou winnen. Dit was slechts het begin van een indrukwekkende reeks overwinningen.

Hoogtepunten en records

Merckx schitterde vooral in de Ronde van Frankrijk. Tijdens zijn carrière won hij maar liefst vijf keer de Tour (1969, 1970, 1971, 1972 en 1974) en vijf keer de Giro d'Italia (1968, 1970, 1972, 1973 en 1974). Hij won ook één keer de Vuelta a España in 1973.

Naast deze grote rondes won hij talloze andere wedstrijden, waaronder 19 klassiekers zoals Parijs-Roubaix, de Ronde van Vlaanderen, en Luik-Bastenaken-Luik.

De Kannibaal

Merckx heeft de bijnaam "de Kannibaal", vanwege zijn onverzadigbare honger naar overwinningen. Hij wilde niet alleen de belangrijkste wedstrijden winnen, maar ook elke etappe en elk klein criterium. Zijn aanvallende stijl en dominantie maakten hem tot een legende in de wielersport.

Blessureleed

Ondanks zijn vele overwinningen, was Merckx' carrière niet zonder uitdagingen. Hij leed aan verschillende ernstige blessures, waaronder een zware val tijdens de Blois-Chaville race in 1969, waarbij hij een ernstig rugletsel opliep. Dit letsel zou hem de rest van zijn carrière blijven plagen. Bovendien moest hij zich voortdurend aanpassen aan veranderende omstandigheden en concurrenten.

Einde van carrière

Merckx ging in 1978 met pensioen, na een carrière die bijna vijftien jaar had geduurd. Zijn laatste grote overwinning was de Amstel Gold Race in 1975. Na zijn pensioen bleef hij actief in de wielerwereld, onder andere door het runnen van zijn eigen fietsbedrijf en het coachen van jonge renners.

Financiën en leven als ondernemer

Na zijn wielercarrière ging Merckx door als succesvolle ondernemer. Hij beweert dat hij evenveel verdiende met zijn bedrijven als met het wielrennen zelf. Zijn naam prijkt op zijn eigen merk fietsen. In 1980 werd het merk gelanceerd en hij bleef 30 jaar lang aan als bedrijfsleider. Het bedrijf werd in 2017 overgenomen door moederbedrijf Ridley voor een onbekend bedrag.

Merckx leidde een eerder bescheiden leven en gokte zelden. Hij bezocht bijna nooit een Plinko casino, al hadden veel hotels waar hij tijdens zijn lange carrière verbleef wel een casino. Als hij dan een gokje plaatste, dan was het voor kleine bedragen van €50 of een fles wijn.

Controverse

Merckx werd verschillende keren betrapt op doping. De eerste keer was bij de Ronde van Italië van 1969. Hij testte positief op fencamfamine, een middel dat toen vaak in het wielrennersmilieu werd gebruikt. Bij een tweede test, de volgende dag, testte hij negatief. Toch werd hij voor een maand geschorst door de Italiaanse wielerbond. Dit leidde zelfs tot een diplomatieke rel tussen België en Italië. Toch had hij minstens het voordeel van de twijfel.

In 1973 testte hij dan weer na zijn overwinning in de Ronde van Lombardije positief op norefedrine. Hij werd gediskwalificeerd en moest een boete van 150.000 lira betalen.

In 1977, na de Waalse Pijl, testte hij weer positief, dit keer op het gebruik van de amfetamine pemoline. Maar hij was niet de enige. Maar liefst 24 andere renners testten positief op hetzelfde middel, waaronder legendes als Walter Godefroot en Freddy Maertens.

De broer van Merckx was trouwens apotheker en had zijn thesis geschreven over het gebruik van pemoline.

Persoonlijk leven

Eddy Merckx is getrouwd met Claudine Acou, en samen hebben ze twee kinderen, Axel en Sabrina. Zijn zoon, Axel Merckx, werd ook een professionele wielrenner en kende een succesvolle carrière.

Erfenis

Eddy Merckx wordt nog steeds vereerd als een van de grootste atleten aller tijden, niet alleen in België maar wereldwijd. Zijn records en prestaties worden nog steeds als maatstaf gebruikt in de wielersport. Hij heeft ook talloze onderscheidingen ontvangen, waaronder de titel van Grootste Belg van de 20e eeuw.