Woods: 'Ik voel dat mijn leercurve nog steeds steil omhoog gaat'

• Michael Woods

Tegen Cyclingnews.com doet de Canadees uitgebreid zijn verhaal. "2018 is een jaar geweest om te koesteren, maar ook eentje waar ik de komende jaren nog om zal huilen. Het voelt alsof ik een decennium in een jaar heb geleefd. Er is zoveel gebeurd. Het rouwen om mijn zoon plaatst mijn leven in perspectief. Het heeft me veranderd. Ik was duidelijk een andere persoon voordat hij stierf. Mijn prioriteiten zijn sindsdien verschoven."

Het verlies van zijn zoon zorgde er voor dat Woods nog meer motivatie kreeg dan ervoor, mede om zijn zoon te eren met een mooie overwinning. Dat lukte op indrukwekkende wijze in de zeventiende etappe van de Vuelta a España. "Ik was aan het rouwen en voelde me depressief, maar gelukkig had ik mijn fiets. Ik denk niet dat ik ooit zo hard heb getraind na de dood van mijn zoon. Toen viel ik in de Tour of Utah en verviel ik in een nog donkerder gat, maar gelukkig veranderde dat in de Vuelta."

Ruimte voor ontwikkeling

Zijn ritzege in de Vuelta werd opgevolgd met een derde plaats op het wereldkampioenschap, waar hij misschien zelfs wel de beste was op de steile slotklim. Tegen Wieler Revue vertelde Woods in 2016, zijn eerste jaar in de WorldTour, dat hij in vijf jaar tot de wereldtop wilde behoren, maar de klimgeit loopt wat dat betreft voor op zijn planning. Hij denkt de komende jaren dan ook nog flink te kunnen verbeteren, ondanks dat hij inmiddels 32 jaar is.

"Ik maak nog steeds fouten, maar begin op het punt te komen dat ik het wielrennen echt begin te begrijpen. Dat maakt dat ik onwijs uitkijk naar de komende jaren. Ik ben heel blij met mijn resultaten dit seizoen, maar ik voel dat mijn leercurve nog steeds omhoog gaat. Er is nog ruimte voor ontwikkeling."