Column Filemon: Valverde, win de Vuelta!

Valverde drentelt tussen de vergane glorie van het Spoorwegmuseum. Hij wacht op een officiële foto die gemaakt moet worden door de organisatie van de Tour de France. Na het plaatje schieten moet hij met zijn fiets op een bootje door een sloot in Utrecht varen.

Wanneer het bootje aangelegd heeft, moet hij nog een stukje fietsen naar het podium waar presentator Herman van der Zandt hem iets zal vragen. Alejandro kijkt niet naar de oude stoomtreinen. Hij heeft geen oog voor de nog van hout gemaakte wagons. En ook keurt hij de lapjestrui van Steven Rooks die daar geëtaleerd is geen blik waardig.

Hij wrijft ongeduldig met zijn hand door zijn rossige haar dat her en der al aan het verdwijnen is. Alejandro zit het liefst op z’n fiets. Of eigenlijk niet. Hij rijdt het liefst een wedstrijd op de fiets. Als hij geen wielrenpakje aan zou hebben, zou je hem zo voorbij lopen.

Spaanse broedermoordDe studentes in het Spoorwegmuseum die geen weet hebben van zijn palmares, zien hem niet eens staan. Ze loeren naar de krullen van Filippo Pozzato, niet naar de kale plekken van Alejandro. Maar wanneer ze af en toe een heel klein beetje wielrennen zagen, zouden ze hun ogen niet van hem af kunnen houden. Hij was het afgelopen decennia de pittigste smaakmaker van het peloton. Listig, altijd op de loer voor een aanval. Soms Spaanse broedermoord plegend wanneer het bijvoorbeeld om Joachim Rodriguez gaat.

Maar daardoor viel er na het WK van 2013 juist veel na te praten. Natuurlijk, Rui Costa ging er vandoor met de regenboogstrepen. Maar het amusement kwam daarachter van Alejandro. Ja, ook Valverde werd geschorst wegens vermeend dopinggebruik. Maar hij wist de hoon van zich af te attaqueren. Wanneer renners mooi genoeg rijden kunnen ze hun dopingsmet wegpoetsen. Denk aan Pantani of Merckx. Zo kleurrijk als Valverde is in het peloton zo grijs is het leven naast het fietsen.

Een paar jaar lang hield hij een dagboek bij dat hij op zijn eigen website schreef. Stukken over trainen en koersen. En heel af en toe een stukje over zijn familie. Dat hij daarmee naar de dierentuin ging of dat hij een les invulde op de school van zijn zoon. Over wielrennen, uiteraard.

VrachtwagenchauffeurToen hem eens werd gevraagd wat hij geworden zou zijn als hij niet zou wielrennen, moest hij het antwoord natuurlijk schuldig blijven. Maar omdat hij een beleefd persoon is, probeerde hij de interviewer toch tevreden te stellen. "Mijn vader was vrachtwagenchauffeur. Dus misschien zoiets..."

Alejandro Valverde, de meest spannende wielrenner van zijn generatie als vrachtwagenchauffeur! Het is lastig voorstellen. Alejandro Valverde, een balletje mayo etend in het tankstation. Met een reusachtige buik en die spillebeentjes eronder. Nadat hij de derde plek in het eindklassement van afgelopen Tour behaalde, stroomden de tranen over zijn wangen. Wellicht wist hij diep van binnen dat dit het hoogst haalbare voor hem was in de Tour. Nooit zal hij deze ronde kunnen winnen.

WielerhartMaar ieder wielerhart zou het meer dan terecht vinden als hij in het kleine zusje wel nog eens op het hoogste treedje van het schavot zou eindigen.

Kom op Valverde! Win de Vuelta!

Deze column van Filemon verscheen in de Wieler Revue Vuelta-special. In dit nummer een uitgebreide voorbeschouwing op de Vuelta a España 2015, een interview met MTN-Qhubeka-ploegleider Michel Cornelisse en een portret van voorjaarsrevelatie Julian Alaphilippe. Bestel hier het nieuwe nummer van Wieler Revue in onze webshop!