Emotionele Van Garderen: "Moeilijk om vrouw te bellen"

Bij de zieke Tejay van Garderen kwam na zijn opgave gisteren in de 17^e etappe van de Tour de France veel emoties vrij. De Amerikaan moest tijdens het afstappen al vechten tegen de tranen en eenmaal terug in het BMC-honk overheerste de teleurstelling. “Ik durfde mijn ploeggenoten niet in de ogen te kijken.”     

Sinds de 13^e etappe had Van Garderen al last van zijn luchtwegen. Een infectie die de afgelopen dagen steeds verslechterde. De BMC-renner hoopte dat de tweede rustdag voor wat beterschap ging zorgen. Maar in de eerste Alpenrit kon hij het tempo van de klassementsrenners tweemaal niet volgen.

Van Garderen voelde vanaf de start al dat het een lastige dag ging worden. “Ik had al enkele dagen een kleine verkoudheid, maar op de rustdag kreeg ik plots koortsaanvallen. Ik dacht dat het ergste gepasseerd was toen ik opstond om aan de rit te beginnen, maar in de wedstrijd voelde ik dat de spieren geen energie hadden.”

De opgave komt extra hard aan, omdat de Amerikaan derde in het algemeen klassement stond. “Het ene moment vecht je voor het podium en het andere moment zit je in de auto na een opgave”, vervolgt de BMC-coureur. “Dat was heel hard. Ik durfde mijn ploeggenoten niet in de ogen te kijken. Zelf mijn vrouw bellen was een hele opdracht…”