Een topsporter is vaak onzeker, Tom Dumoulin (24) is geen uitzondering. ,,Ik ben goed bezig, maar er zijn nog genoeg vragen”, zegt hij in de nieuwe Wieler Revue. ,,Hoe ver kan je gaan met je gewicht? Hoe ver kan ik komen bergop? Wat zit er daar in het vat? Hoe goed kan ik worden als tijdrijder? Dat zijn vragen die onbeantwoord blijven, het is nog altijd een zoektocht. Ik heb zeker nog niet de perfecte manier gevonden. Die vind je misschien pas rond je 32ste. Al denk ik dat je sowieso altijd wel zoekende blijft. Je hele leven blijf je bijleren. Ik denk wel dat je als je dertig bent al een stuk beter weet wat je wel en niet moet doen. Over afgelopen jaar ben ik heel tevreden, maar ik wil altijd meer. Ik zie ook altijd verbeterpunten.”
Welke bijvoorbeeld?
,,Ik start af en toe nog te voorzichtig, zeker in een tijdrit. Dat is onzekerheid. Bang dat je jezelf over de kop rijdt. Uiteindelijk moet ik gewoon een keer de keuze maken om volle bak te starten en dan maar zien of ik het volhoud, dat kan ook. En in de klassiekers is er onzekerheid in de finale, omdat je je gewoon moe voelt. En dan denk je: ‘Ik kan beter de slag voor zijn, want ik kan toch niet volgen als het er om gaat’. Maar dat werkt meestal niet. Misschien is het ook wel een keer leuk om helemaal niks te doen en te proberen die mannen te volgen. Waar kom je dan uit?”
Heb je al wel enig idee waar je grenzen liggen als renner?
Stellig: ,,Nee. Als ik dat wist, dan was ik klaar.”
Maar wat denk je zelf? Zou je ooit kunnen meedoen voor het klassement in een grote ronde, een betere klimmer worden?
,,Dat is voor mij op dit moment eigenlijk de grootste vraag. En ik heb nog heel wat jaren voor me om dat te ontdekken. Uit de Ronde van Zwitserland (waar hij vijfde werd, red.) heb ik veel vertrouwen geput. Het klimmen ging daar beter dan verwacht, dat is fijn. In de Tour had ik dat niet. Toen was ik niet super. Niet zo goed als in Zwitserland tenminste, zeker niet bergop.”