De Alto de El Angliru, zoals de klim voluit heet, ligt in Asturië en was een instant classic toen-ie in 1999 voor het eerst in het parkoers van de Ronde van Spanje werd opgenomen. Niet zo verbazingwekkend, want het is één van de zwaarste beklimmingen die je kunt doen op de fiets in Europa; vooral de laatste kilometer zijn slopend – daarover onder het kopje profiel meer.
Hoewel de Angliru gelijk al een mythische status had toen-ie voor het eerst werd opgereden in 1999 was de de berg daarna slechts 5 keer een aankomst in de Vuelta. De winnaars: de betreurde José Maria Jimenez (1999), Gilberto Simoni (2000), Roberto Heras (2002), Alberto Contador (2008), Kenny Elisonde (2013), Alberto Contador (2017) en… Wout Poels (2011).
De etappezege van Wout Poels in 2011 is een speciale, want de Limburger kwam niet als eerste over de meet. Die ‘eer’ was weggelegd voor Juan José Cobo, maar zoals we inmiddels weten gebeurde dat bepaald niet op water en brood. De zege werd later toegekend aan Poels. In 2017 kwam Poels weer sterk voor de dag en had hij misschien wel met Contador meegekund, maar moest bij zijn kopman Chris Froome.
Het begint op 322 meter boven zeeniveau nog relatief rustig aan in de eerste 5 kilometers; die hebben een ‘normaal’ stijgingspercentage van 7,6%. Maar dan, na een kort stukje waar zelfs een afdaling inzit, begint vanaf kilometer 6 de ellende. Vanaf dat moment tot de top is het gemiddelde stijgingspercentage 13,6%.
Op 3 kilometer van de streep begint het zogenaamde Cueña les Cabres, dat geitenpad betekent. Een een geitenpad is het met een steilste stuk van 23,6%. Na nog stukken met 21% en 18% bedwongen te hebben, ligt de top op 1570 meter boven zeeniveau.
Profiel
Oude beelden
Rest van Vuelta ook niet voor de poes
Uiteraard is er veel meer dan alleen de Angliru in de Vuelta van 2023, die van 26 augustus tot 17 september verreden wordt – dat is in verband met het Super WK in Glasgow deze ná de mondiale titelstrijd.
De rittenkoers start met een ploegentijdrit van 14,6 kilometer in Barcelona, maar het draait natuurlijk vooral om de bergritten. En zoals we van de Vuelta gewend zijn, zijn die er volop.
Zo staat er een heel zware bergrit op het programma met de Tourmalet als finish. Vlak daarvoor rijden de renners de Col de Spandelles op, een klim die vorig jaar ook in de Tour zat (met listige afdaling waarin Pogacar viel). Dit is de dertiende etappe.
Stage 13… THAT is a Queen Stage! 👑🔥 #LaVuelta23 pic.twitter.com/lKcsj9Onvl
— Benji Naesen (@BenjiNaesen) January 10, 2023
De eerste bergrit staat al in rit drie op het programma meen aankomst in Andorra. Ook etappe 6, 9, 14, 16 en 18 hebben naast de rit naar de Tourmalet en Angliru een aankomst bergop (soms is het geen heel lange beklimming, maar een steile muur).
En op de voorlaatste dag van de Vuelta hebben de routemakers een perfect parkoers neergelegd om all in te gaan voor wie nog een gooi naar de eindzege wil doen. Alleen maar op en af, zeer lastig te controleren voor de ploeg van de klassementsleider.
This is the most fucked Stage 20 I’ve ever seen. Like, what even is this. #LaVuelta23 pic.twitter.com/D7klqJ3jri
— Benji Naesen (@BenjiNaesen) January 10, 2023
Het is nog niet bekend welke renners er precies zullen starten in de Vuelta. Primoz Roglic rijdt de Giro en het ligt dus voor de hand dat hij de Tour zal overslaan om daarna in de Vuelta voor z’n vierde eindzege aldaar te gaan.
Vaak zijn er ook nog renners die na de Tour nog wel zin hebben in de Vuelta – of hun mislukte Tour goed willen maken. Dat is nu extra aanlokkelijk omdat er een langere rustperiode tussen Vuelta en Tour zit.
Beeld: Pakete El Trapa