De Stelvio? Leuk, maar de Umbrailpas is veel mooier

Jaja, het zal best, die vele haarspelden in de laatste kilometers van de Stelvio vanuit Prato zijn indrukwekkend, net als de woeste natuur om je heen. En ja, het is een heel lange en zware klim. Maar toch vind ik dat je dezelfde berg beter op een andere manier kunt beklimmen: rijd vanuit Prato een stukje Zwitserland in en pak de Umbrailpas.

Waar de Stelvio een behoorlijk brede (in het begin) en drukke weg is (hoi motorrijders..), daar is de Umbrail vanuit Santa Maria een waar fietsersparadijs. Of ja, paradijs, dat is maar net hoe je het bekijkt natuurlijk, want het gaat vanuit het dorpje meteen behoorlijk steil omhoog over een prachtig geasfalteerde weg. Tussen de koeien door slinger je langzaam omhoog. Minder langdurig dan op de Stelvio - de Umbrail is iets meer dan 13 kilometer lang, tegenover 24 voor de Stelvio - maar met gemiddeld 8,5% is-ie wel net iets steiler dan z'n grote broer.

Na het geslinger langs de koeien over het smalle weggetje - waarbij je overigens wel prachtig uitzicht hebt op de haarspelden onder je en Santa Maria en haar kerkje - volgt er boven de boomgrens ook het ruige landschap dat bekend is van de Stelvio. In mijn geval reed ik zelfs tussen hoge sneeuwmuren door (zie onder het profiel). Als je na 13 kilometer de pas bereikt, kun je afdalen naar Bormio, maar als je zin hebt in de kermis van de Stelvio-top kun je ook nog 'even' 2 kilometer doorklimmen. Sta je ook op de top van de Stelvio, maar dan net even anders dan hoe de meeste mensen het doen.

O ja, en als je toch de Umbrail beklimt, kun je in het dal ook nog even op zoek naar het beruchte 'poepbord' waarachter Tom Dumoulin in de door hem gewonnen Giro van 2017 een sanitaire stop maakte (want dat was dus op weg naar de Umbrail, en niet zoals veel mensen denken bij de Stelvio). Toch een soort bedevaartsoord voor het Nederlandse wielrennen.

(Link naar bron van het beeld bij artikel: hier)