:format(webp)/https://cdn.pijper.io/2021/06/C3UfxLDjgjUdu41623150251.png)
/https://cdn.pijper.io/2020/05/9uWJ1QEy6Wztp21589969962.jpeg){kind=small}
Kiel Reijnen
"Hallo mijn naam is Kiel Reijnen en ik heb een paar domme keuzes gemaakt", lacht Reijnen in een video van zijn team Trek-Segafredo. "De laatste 10% van het startveld zijn de aardigste en vriendelijkste mensen die je tegen kunt komen. Iedereen stopte voor me en vroeg of ze iets voor me konden doen."
Wat gebeurde er precies? Na dik 46 kilometer kreeg de Amerikaan pech. Zijn wiel brak. Volgens de regels is hulp niet toegestaan, met uitzondering van mensen die niets met de wedstrijd te maken hebben. Een nieuw wiel is dan niet snel gevonden natuurlijk en omdat het nog ruim 56 kilometer was tot de volgende bevoorradingspost besloot hij de benenwagen te nemen en te gaan rennen. Hij deed z'n schoenen uit en ging op z'n sokken verder.
"Ik hoopte dat ik iemand tegenkwam van wie ik een wiel kon lenen, zodat ik het tot de volgende bevoorrading zou halen", vertelt hij over het hachelijke avontuur. Uiteindelijk rende Reijnen 27(!) kilometer over het Amerikaanse gravel, ruim 2,5 uur lang. Toen kwam hij op het punt dat hij zelf ook inzag dat verdergaan op deze manier helaas geen zin had.
"Hoeveel mensen op zo'n moment meteen zouden stoppen? Ik hoop toch iedereen", lacht Reijnen, die de gaten in zijn sokken laat zien. "Ik heb niet op recordsnelheid gelopen, ik denk zo'n 8 kilometer per uur. De stenen deden echt pijn aan m'n voeten. Na 2,5 uur rennen begon ik te rekenen en besefte ik dat het nog zo'n 4 tot 5 uur rennen zou zijn en daar had ik niet genoeg water voor bij me. Ik zou ook te laat komen bij het controlepunt."
Uiteraard is Reijnen erg teleurgesteld. "Ik moest stoppen en dat wilde ik echt niet doen. Ik ben enorm teleurgesteld, maar heb alles gegeven. Maar goed, volgend jaar zal ik dubbel zo gemotiveerd zijn."