Tour | Tijdrijden! Alles wat je moet weten over etappe 5: Changé-Laval Espace Mayenne

Parkoers (finish laatste renner iets voor 17.30)

Hoewel de eerste twee etappes niet makkelijk zijn zullen de heuveltjes in de slotfase normaliter niet voor hele grote verschillen zorgen. Dat is in de vijfde rit wel anders. Er staat immers een individuele krachtproef tegen de klok op het programma. De tijdrit tussen Changé en Laval Espace Mayenne is overwegend vlak en daarmee echt iets voor grote motoren als Wout van Aert.

In de eerste kilometer loopt er een stuk van een kilometer omhoog aan 5 procent, maar daarmee is het grootste obstakel meteen genomen. De laatste twee kilometer zijn nog vals plat, maar het is geen stuk waar de niet-klimmers zullen stilvallen.

Het is al van even geleden dat de Tour de France zo’n lange individuele tijdrit in de eerste week opnam in het parkoers. Dat gebeurde voor het laatst in 2008 toen Kim Kirchen met de zege aan de haal ging. Al moest de Luxemburger op de dag zelf zijn meerdere erkennen in Stefan Schumacher. De Duitser werd alleen uit de uitslag geschrapt nadat hij positief werd bevonden bij een dopingtest.

Voor koersdirecteur Christian Prudhomme is de tijdrit in de vijfde rit het bewijs dat de Tourorganisatie wel degelijk oog heeft voor de discipline. “Dit geschenk aan de tijdritspecialisten toont onze wil om van scenario te variëren en de gevestigde posities te herschikken.”

Profiel

Historie

De tijdrit zal weinig tijd en ruimte geven om renners uit het verleden te eren, maar de Tourkaravaan zal toch even stilstaan bij de prestaties uit het vertelden van Jacky Durand. De ex-coureur komt uit Laval en was in de jaren negentig razendpopulair vanwege zijn aanvallende manier van koersen.

Zo won hij uit de vroege vlucht als onbekende renner de Ronde van Vlaanderen (1992). “Toen ik over de streep kwam, was het muisstil. Niemand applaudisseerde. Dat gezicht van Van Hooydonck op het podium vergeet ik nooit meer”, vertelde Durand in 2019 in Bahamontes.

Bij het winnen van een grote klassieker kwam Durand nooit meer in de buurt, maar een eendagsvlieg is hij ook niet. Hij werd twee keer Frans kampioen, won Parijs-Tours en kwam in liefst drie Tourritten als eerste over de streep. Bij zijn laatste zegetocht in de Tour de France versloeg hij Andrea Tafi en Fabio Sacchi in de sprint. Het publiek in Montauban stond toen wel voor hem op de banken.

In 2006 bekende Durand dat hij dat jaar met EPO in zijn lijf rondreed. “Midden jaren negentig voelde ik aan dat er iets niet meer klopte. Medische tests toonden aan dat ik als renner steeds sterker werd, maar toch gingen mijn uitslagen achteruit. Dat demotiveerde. Temeer omdat de pers bleef schrijven dat de Italianen veel meer met hun vak bezig waren”, aldus Durand in Bahamontes.

Info uit Herbert Dijkstra's Grote Kastelenboek

Naast Jacky Durand zijn ook ex-renners Ludovic Turpin en Franck Renier geboren in Laval, maar alle drie zijn ze niet de bekendste inwoner die de middelgrote stad heeft gekend. Dat was zonder meer kunstschilder Henri Rousseau. Rousseau is een van de belangrijkste schilders van de achttiende eeuw. Pas op latere leeftijd ging hij zich op de schilderkunst richten, nadat hij eerst als douanier had gewerkt.

In het begin van zijn loopbaan werd Rousseau vaak bespot om zijn stijl, maar op het moment dat hij overleed behoorde Rousseau tot de meest invloedrijke schilders van zijn generatie. Onder andere Pablo Picasso werd geïnspireerd door het werk van Rousseau.