Terwijl de renners in Italië bezig waren aan de laatste loodjes van hun Giro herstartte remco Evenepoel vorige week zijn seizoen in de Ronde van Noorwegen. De jonge Belg begon zoals hij na Luik-Bastenaken-Luik was geëindigd: met op indrukwekkende wijze winnen.

Evenepoel won in Noorwegen drie ritten en het eindklassement. Hij bleek er opeens over snelle sprintersbenen te beschikken, maar in de bergrit van de donderdag maakte hij de meeste indruk door iedereen op grote achterstand te rijden – Jay Vine werd tweede in de rit, op 27 seconden.

Ook Patrick Lefevere was onder indruk van zijn pupil, zo schrijft hij in z'n wekelijkse column in Het Nieuwsblad. Al doet hij dat wel echte op z'n Lefeveres…

“Hij trapte donderdag een half uur lang 6.5 watt per kilo, wat zelfs Tadej Pogacar nog niet zou gedaan hebben dit jaar. Remco zelf spreekt ook over zijn beste waarden ooit. Voor renners zijn die data een houvast, maar ik word er niet warm van. Welke waarde hebben watts per kilo als je het precieze gewicht niet kent en koerstactiek, windrichting of het voorafgaande parcours niet in rekening brengt?”

“Ik hecht er weinig belang aan. Beter doen dan Tadej Pogacar is hem kloppen in de koers. 6.5 watt per kilo maakt Evenepoel niet ineens een favoriet voor de Vuelta”, vervolgt hij.

Maar Lefevere ziet wel een andere Evenepoel dan vorig seizoen en is daar maar wat blij mee. “Remco rijdt veel stabieler, veel meer zen. In de slotklim naar Gaustasoppen bleven Luke Plapp en Jay Vine donderdag voortdurend in zijn wiel hangen, zonder over te nemen. In het verleden had dat Remco geïrriteerd en nu ongetwijfeld nog altijd. Maar ik zie hem niet meer gesticuleren op de fiets.”

“Hij rijdt ze gewoon uit het wiel, het best mogelijke antwoord. Natuurlijk valt hij soms nog eens uit zijn rol – remember de Brabantse Pijl – maar ontegensprekelijk is hij mentaal stabieler geworden”, besluit hij.

Beeld: Cor Vos