Eddie Dunbar verraste vriend en vijand met ritwinst in etappe elf van de Vuelta. De Ier van Jayco-AlUla kwam als een duiveltje uit een doosje in de slotkilometer en boekte de mooiste zege uit zijn carrière. Dat nadat diezelfde carrière eerder dit jaar zomaar voorbij had kunnen zijn.
Gegokt en gewonnen
"Ik kwam hier voor het klassement", reageerde Dunbar in het flashinterview na afloop van de etappe. "Maar ik kwam er al heel snel achter dat ik daar de benen niet voor had."
"Mijn voorbereiding was wel heel goed, dus ik wilde perse de knop omzetten en voor ritwinst gaan. Vandaag kreeg ik een kans en nu zit ik hier. Ik kan het eigenlijk niet geloven", sprak een dolblije Dunbar.
De Ier vocht zich in de openingsfase van de heuvelrit in de kopgroep, al duurde dat wel heel lang. In de finale leek hij niet goed genoeg voor ritwinst, maar niets bleek minder waar voor de nummer zeven van de Giro van 2023.
"Ik had het moeilijk op de steile klim", gaf Dunbar toe. "Maar ik zag dat iedereen het lastig had. Daarna bleef ik achterin de groep en mikte ik op de finale. Ik wist dat ik moest gokken."
De groep waarin Dunbar zich bevond maakte de aansluiting met de kop van de wedstrijd, waarna de Ier zijn slag sloeg. "Ik weet dat ik na een zware wedstrijd goed kan sprinten, maar ik moest van ver gaan", analyseerde Dunbar. "Ik ging met nog 600 meter te gaan. Dat was ver, maar dat was wat nodig was om te winnen."
Zeven keer gevallen
Dunbar won dus op briljante wijze, maar het had niet veel gescheeld of hij had niet meegedaan aan de Ronde van Spanje. Sterker nog, de Ier dacht eerder dit jaar nog aan het stopzetten van zijn profloopbaan.
"Sinds de Vuelta van vorig jaar ben ik denk ik zeven keer gevallen", begon Dunbar zijn terugblik op de afgelopen twaalf maanden vol blessureleed. "Hierdoor had ik het mentaal erg moeilijk. Regelmatig dacht ik dat er voor mij geen toekomst meer was in deze sport."
Ook in de laatste Ronde van Italië ging het mis. De winnaar van de Ronde van Vlaanderen bij de beloften in 2017 lag al in de derde etappe op de grond. Daarbij liep Dunbar een zware knieblessure op. "In de Giro was het opnieuw raak en dacht ik dat mijn loopbaan voorgoed voorbij was", blikte hij terug.
"Maar iedereen bleef mij steunen. Zowel mijn vriendin, als de ploeg en alle anderen. Daar ben ik hen heel dankbaar voor. Ik kom van heel ver, maar vandaag maakt veel goed", eindigt Dunbar zijn bijzondere verhaal.
- Cor Vos