Robert Gesink reed sinds hij niet meer voor eigen kans gaat zoveel op kop van het peloton dat de motorcameraman en hij waarschijnlijk bij elkaar op de verjaardag komen. Ik kan de grimas van Gesink inmiddels dromen, zo vaak zag ik hem zichzelf al helemaal leeg persen voor z’n kopmannen bij Jumbo-Visma.

Liefde komt van één kant

Deze week begon hij in Australië aan z’n zeventiende seizoen als professioneel wielrenner. Eerst met het gezin vakantie vieren (en heel veel trainen) Down Under, daarna een klein weekje koersen om er weer wat in te komen. Het zou aanvankelijk z’n laatste seizoen zijn, maar hij liet al doorschemeren dat hij er wellicht toch nog een seizoen aan vast wil knopen.

Of hij daar na gisteren nog zo over denkt, weet ik niet. Gesink kwam hard ten val in de eerste rit in lijn van de Tour Down Under en brak z’n bekken. De zoveelste lange revalidatie wacht. De val zelf was geheel buiten z’n schuld om. Een Fransman lette niet op en kegelde hem zo van z’n fiets.

Niet weer. Dat was het enige wat ik dacht toen ik ‘m zag liggen. En direct daarna dacht ik: hoe kan het nou toch dat die liefde tussen Robert en De Fiets zo van één kant komt? Gesink houdt onvoorwaardelijk van z’n tweewieler, maar dat rotding liet ‘m al zo vaak letterlijk vallen. Het is niet eerlijk. Sterker nog, het is om witheet van te worden.

Goeroe Gesink

Maar Gesink liet op Instagram alweer van zich horen. Niet om die Fransman een digitale draai om de oren te geven of De Fiets te vervloeken. Nee, hij schreef een berichtje met de hem bekende wat cynische, onderkoelde humor (‘Een ongelukkige crash zorgde ervoor dat ik m’n bekken brak en heel wat minder huid heb dan gisteren’)

De les van Goeroe Gesink voor jouw dagelijks leven? Heb je een baan waarin je veel met Excel werkt, probeer van die cellen te houden. Die collega die je niet kan luchten of zien? Omarm hem of haar. Vergeten de vaatwasser uit te ruimen en daar kom je achter vlak voor je naar bed zou gaan. Doe het niet vloekend, maar fluitend. Je bent het Robert verplicht.