André van den Ende

Column | Wat was het een feest om Peter Sagan weer eens zo bezig te zien op de fiets

Onze redacteur was maar wat blij met de etappezege in de Giro van Peter Sagan gisteren. Om meerdere redenen.

In 1989 was 'Batman' de eerste film over de vleermuizensuperheld (kom daar nog eens om in deze tijd..) in de 'moderne' tijd, na de Adam West-film uit 1996. Na 'Batman' was het drie jaar wachten op het vervolg 'Batman Returns'. Zo lang hoefden we niet te wachten tot Peter Sagan, de gewezen superheld van het wielrennen, weer eens wat won - en veel belangrijker: zijn glans weer terugkreeg. Maar na 461 dagen zonder zege was het een feest om gisteren getuige te zijn van 'Sagan Returns'.

In de Tour voorbijgestreefd door Wonder Wout, zelf rondrijdend met de tragische blik die Heath Ledger aan The Joker gaf. Het was zelfs zo tragisch om te zien dat ik Peter in een andere column adviseerde een sabbatical te nemen. Een half jaar lang cupcakes bakken in Gasselterboerveenschemond, dat zou 'm er weer bovenop helpen. Even niks met de fiets.

Bij dat voorstel had ik er even geen rekening mee gehouden dat Peter Sagan nog steeds een superheld is. Twaalf dagen waren genoeg voor 'm. Dat was de tijd die zat tussen het einde van de Tour en het begin van de Giro. Ik ben in die twaalf dagen niet in Gasselterboerveenschemond geweest, maar ik neem aan dat daar, ergens in de keuken van een boerderijtje, een driftig bakkende Sagan bij de oven stond. Druk in de weer met beslag, sprinkles en glazuur.

En plots had Sagan zelf ook weer een laagje glazuur over zich heen. De eerste week van de Giro kwam hij al een stuk beter voor de dag dan in de Tour, alleen was er elke keer net eentje sterker in de sprint. Gisteren kwam de vrolijk versierde cupcake in Peter Sagan weer écht tot volle wasdom.

Hij schudde drie bijna voltallige ploegen af die vanuit het peloton om beurten de achtervolging inzetten. Rasklimmer Pello Bilbao zag 'm op een steil pokkenhellinkje een steeds kleiner stipje worden. Maar bovenal: hij straalde weer iets onaantastbaars uit. Meerdere medevluchters probeerden weg te rijden; Sagan sprong niet op het wiel, maar reed stoïcijns door: probeer maar jochie, ik zie jou zo wel weer. En dat was ook zo. Sagan won, glansrijk.

Het glazuur vertaalde zich niet alleen naar z'n benen. Ook de mond van Peter is weer terug. Hij zei na afloop tegen de RAI dat-ie een mooi showtje had opgevoerd en hij schijnt daarna ook nog iets gezegd te hebben over alle mooie nationale parken waar ze deze Giro al doorheen gereden zijn. Zo ken ik Sagan weer. Welkom terug, Peter!

Het zijn geen cupcakes, maar hier staat Peter wel degelijk in de keuken..

Columns
  • Cor Vos